Post motywacyjny!

Od kilku miesięcy prowadzę dogłębną pielęgnację mojej osoby. Nie jest to jednak pielęgnacja ciała, a duszy. 

Postanowiłam zacząć dbać o siebie i przywiązywać większą uwagę do mojego spokoju ducha. Nie było łatwo, bo jestem raczej osobą pobłażliwą i lekko naiwną. Porywczą, rozgadaną i nerwową. Jednak w moim życiu przyszedł czas, w którym potrzebowałam zmian od zaraz!

Nie powiem, na początku było ciężko... 

Jak zawsze wygrywał refleks, a dopiero później w ruch wkraczały przemyślenia.

I tak trwałoby to w nieskończoność...

Jednak kilkanaście lekcji stanowczości i pokory zmieniły moją dotychczasową mentalność. 

Już nie zwracam uwagi na to, co myślą inni, nie reaguję na zaczepne rozmowy i nie zatrzymuję się przy zawistnych jednostkach.

W końcu stałam się bardziej opanowaną, spokojną i... szczęśliwą osobą!

Idę za głosem serca i wytrwale spełniam cele, które teraz są moim priorytetem!

Ostatni rok studiów, wymagająca praca, pomoc dzieciakom z Domu Dziecka i pisanie bloga zajmują mi tak naprawdę 23 godziny mojej doby. Jednak muszę Wam powiedzieć, że mimo ogromnego zmęczenia, już od dawna nie czułam tak wielkiej satysfakcji z tego co robię jak teraz. 

Wczoraj położyłam się spać o 4 nad ranem, wysokie ambicje znów wzięły górę... 

Na spełnienie marzeń trzeba jednak ciężko pracować...

...bo szczęście dwojga ludzi, zależy od nich samych...