Nie daj się zrobić w balona - broń się przed greenwashingiem!

Jest pewne zjawisko, którego istnienie w ostatnim czasie niebywale mnie irytuje. 

Mowa o greenwashingu, czyli celowym wprowadzaniu konsumenta w błąd.

Czym jest greenwashing?

To nic innego jak granie ,,zieloną kartą eco" w celu przyciągnięcia mniej świadomych klientów i ocieplanie swojego wizerunku, chcąc wbić się w trend rosnącego popytu na kosmetyki naturalne.

Gdzie możemy natknąć się na greenwashing?

 Zjawisko to możemy zaobserwować w wielu sektorach rynku, ja oczywiście skupię się głównie na branży kosmetycznej. 

Producenci sprytnie podchodzą do kreacji opakowań swoich produktów, często dekorując je takimi pojęciami jak: eko/naturalny/wegański/bio. 

Ale, ale... czy można je stosować ot tak sobie??

Niestety, w polskim prawie kosmetycznym nie ma konkretnego przepisu, który zakazywałby stosowania powyższych określeń na etykietach produktów. Nie istnieje również żadna oficjalna definicja kosmetyku naturalnego, co powoduje jeszcze większe zamieszanie, ponieważ nazywanie produktu ,,bio-eko" jest w głównej mierze podyktowane chęcią producenta!

W jakiej formie producent ociepla swój wizerunek?

1. Granie opakowaniem

 Najbardziej popularną formą greenwashingu jest zdecydowanie stylizowanie opakowania na takie, które przywołuje skojarzenia z naturą i niejako podświadomie sugeruje dużą zawartość składników naturalnych w kosmetyku. Na pewno kojarzycie zielone elementy, motywy roślinne, tekturowe opakowania…To wszystko ma nam dać zapewnienie, że produkt rzeczywiście jest „bio-eko”. Jeśli ktoś nie zna się jeszcze zbyt dobrze na składach, jest duża szansa, że połknie haczyk i weźmie taki kosmetyk za naturalny.

2. Nazwa

 Ile razy widziałyście kosmetyki, które w nazwie miały przedrostki bio/eko/natur, a w składzie niestety ani śladu natury lub jej marny procent? Odnoszę się tutaj nie tylko do nazwy samej marki, ale też do nazewnictwa konkretnych linii produktów. Moim zdaniem jest to zagrywka bardzo nie fair. Powinno być to regulowane prawnie i weryfikowane na podstawie konkretnych kryteriów. Używanie haseł, które sugerują, że zaliczany jest on do grupy kosmetyków naturalnych, bez przełożenia tego na skład, uważam za celowe wprowadzanie konsumenta w błąd!

3. Wegański = natura??

 
Bardzo często wymiennie z popularnymi „naturalnymi” hasłami, występuje też karta wegańska. Z racji tego, że wyznawane wartości wpisują sie zarówno w styl życia odbiorców kosmetyków naturalnych jak i produktów wegańskich, stały się one niejako jednością i są traktowane jako synonimy. A tak nie niestety nie jest. Produkt wegański nie musi być naturalny i odwrotnie. Produkt naturalny nie zawsze jest wegański. Uczulam Was na to, jeśli poszukujecie kosmetyków spełniających oba kryteria lub jedno z nich.
Do tego dochodzi jeszcze kwestia testowania na zwierzętach. Mamy tutaj poniekąd do czynienia z takim paradoksem:  

formuła kosmetyku jest wegańska, natomiast sama marka nie jest uznawana za cruelty-free.

4. Grafiki a’la certyfikaty

Częstą praktyką jest też stosowanie grafik, które do złudzenia przypominają certyfikaty. Oficjalne certyfikaty wiążą się oczywiście z kosztami i to często nie małymi, dlatego niektórzy producenci (których zwyczajnie nie stać) na własną rękę chcą podkreślić, że formuła ich kosmetyków jest rzeczywiście naturalna i spełnia kryteria organizacji certyfikujących. Nie do końca uważam to za dobry zabieg. Ktoś kto nie orientuje się do końca w temacie, po prostu uznaje to za pełnoprawny certyfikat. Tym bardziej, że niekiedy są to naprawdę subtelne różnice. 

5. Magiczny składnik

 Granie „naturalnością” jednego składnika na etykiecie to też bardzo częsta praktyka. Mam tutaj na myśli konkretnie sytuację, kiedy skład kosmetyku nie kwalifikuje się nawet do nazwania go naturalnym, ale zawiera dodatek np. oleju arganowego. Niestety, najczęściej sytuacja wygląda tak, że zawartość tego oleju, czy innego naturalnego składnika, jest naprawdę nikła, a reszta składu pozostawia wiele do życzenia. Jednak producent ,,prowadzi taka komunikację" na opakowaniu jakby całe INCI było zgodne z kryteriami kosmetyku naturalnego, co jest znowu moim zdaniem nieładnym zachowaniem.

6. Manipulacja

 Ile razy widziałyście na etykiecie napis „bez parabenów”, „nie zawiera PEGów”, „0 silikonów”? Zapewne nie raz. Fajnie, że nie ma tych substancji w INCI, bo w kosmetyku naturalnym NIE POWINNY się one tam znajdować, ale uważajcie, bo w zamian możecie dostać inną kontrowersyjną substancję.

 Pamiętajcie, jeśli kosmetyk nie zawiera jednej substancji, której chcecie uniknąć, to nie znaczy, że nie będzie miał w składzie innej, która też nie jest dozwolona do stosowania w kosmetykach naturalnych!

Tutaj zaczyna rodzić się pytanie: gdzie jest granica greenwashingu? Czy dodawanie plastikowego wypełnienia do paczki z kosmetykiem naturalnym to już „zielona ściema”, czy nie? Czy możemy do tego zaliczyć wypuszczanie jednej linii kosmetyków z gorszym składem na podobieństwo tej naturalnej? Czy każdy kosmetyk naturalny musi być w szkle czy innym nie-plastikowym opakowaniu? Co jeśli kosmetyk spełnia wytyczne, aby nazwać go naturalnym, ale jest produkowany przez markę, która nie do końca ma czyste konto w sprawach bycia cruelty-free?

Tych kwestii jest znacznie więcej. Niektóre firmy naprawdę angażują się w działania pro-eko i nie tylko ich kosmetyki są naturalne, a cała filozofia wpisuje się w bycie „green”. Inne z kolei wbijają się w rynkowe trendy i tworzą jedną linię spełniającą kryteria dla kosmetyków naturalnych i tym samym zaspokajają popyt na tą grupę produktów. Mam jednak wrażenie, że tym samym czyszczą sobie trochę sumienie, bo przecież mają linię „el naturel”.

Jesteście ciekawe jak sprawdzić, czy powyższe kosmetyki są faktycznie vegan/natural??

Opanujcie podstawy języka INCI i czytajcie składy, to najlepszy sposób na świadome podejmowanie zakupowych decyzji!